انگ زدن به وزن افراد می تواند نارضایتی بدن را افزایش دهد، که یک عامل خطر اصلی در ایجاد اختلالات خوردن است. شناخته شده ترین عامل محیطی در ایجاد اختلالات خوردن، ایده آل سازی اجتماعی-فرهنگی لاغری است.
هرگز قابل قبول نیست که بر اساس جثه شخصی نسبت به دیگران تبعیض قائل شویم، اما شرمساری، سرزنش، و “ترول کردن نگرانی” در همه جا اتفاق می افتد – در محل کار، مدرسه، در خانه و حتی در مطب دکتر. در واقع، تبعیض وزنی بیشتر از تبعیض جنسیتی یا سنی رخ می دهد.
علیرغم شیوع تاسف بار آن، انگ وزن خطرناک است و می تواند خطر ابتلا به مشکلات روانی و رفتاری نامطلوب از جمله افسردگی، تصویر ضعیف بدن و پرخوری را افزایش دهد.
تاثیر انگ زدن به وزن بر روح و جسم افراد
انگ وزن تهدید قابل توجهی برای سلامت روانی و جسمی است. این به عنوان یک عامل خطر مهم برای افسردگی، نارضایتی از بدن و اعتماد به نفس پایین ثبت شده است. کسانی که انگ مبتنی بر وزن را تجربه می کنند نیز:
- درگیر پرخوری مکرر
- در معرض خطر افزایش علائم اختلال خوردن هستند
- احتمال تشخیص اختلال پرخوری (BED) بیشتر است
چه کسانی بیشتر انگ میزنند؟
قربانیان انگ وزن گزارش می دهند که پزشکان و اعضای خانواده شایع ترین منبع انگ زدن وزن هستند. در میان اعضای خانواده، اذیت کردن بر اساس وزن و صحبت در مورد رژیم غذایی با پرخوری، افزایش وزن و رفتارهای کنترل وزن شدید مرتبط است. انگ زدن به وزن در مراقبت های بهداشتی یکی دیگر از نگرانی های مهم است.
تحقیقات نشان می دهد که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی، هنگام صحبت با بیماران چاق، تمایل دارند:
- اطلاعات بهداشتی کمتری در اختیار آنها قرار دهید
- زمان کمتری را با آنها بگذرانید
- آنها را بی انضباط، آزاردهنده و ناسازگار با درمان ببینید.
توجه به کنترل وزن در سال های اخیر به شدت افزایش یافته است و کلماتی مانند “BMI”، “اپیدمی چاقی” و “رژیم غذایی” در فرهنگ لغات ملی ما گنجانده شده است. از زمان ظهور کمپین‌های ملی پیشگیری از چاقی، میزان انگ وزن حدود 66 درصد افزایش یافته است. تحقیقات واضح است: تاکید بیش از حد بر وزن می‌تواند اختلال در غذا خوردن را تشویق کند و اثرات معکوس داشته باشد.
