در زمانی که عضلات شما دردناک یا ضعیف هستند و شما علت آن را نمی دانید، چندین آزمایش وجود دارد که می تواند به شما در یافتن پاسخ کمک کند.
یکی از این آزمایشات الکترومیوگرافی (EMG) است. مورد دیگر، مطالعه هدایت عصبی (NCS) است. آنها اغلب همزمان با یکدیگر انجام می شوند.
EMG چیست؟
وقتی سیگنال های عصبی حاصل از مغز به عضلات دستور حرکت می دهند، آن ها حرکت می کنند. الکترومیوگرافی میزان پاسخ عضلات به این سیگنال ها را اندازه گیری می کند.
در صورتی که این آزمایش وجود مشکلی را ثبت کند، ممکن است وجود بیماری بنام اختلال عصبی عضلانی در شما تشخیص داده شود.
NCS چیست؟
سیگنال های عصبی تکانه های الکتریکی هستند که به سرعت در سراسر سیستم عصبی حرکت می کنند. گاهی اوقات، مشکلات مربوط به عملکرد الکتریکی اعصاب می تواند درد، سوزن سوزن شدن یا ضعف عضلات را در پی داشته باشد.
NCS سرعت و قدرت فعالیت الکتریکی یک عصب را اندازه گیری می کند. در صورتی که عصبی آسیب دیده باشد، این آزمایش می تواند آن را تشخیص دهد.
آیا لازم است EMG یا NCS انجام دهم؟
اینکه هر چند وقت یکبار در عضله خود احساس درد و بی حسی داشته باشید، طبیعی است. به عنوان مثال، ممکن است عضله مچ دست شما در اثر بلند کردن جسم سنگین دچار کشیدی شده باشد.
با این حال در بسیاری از افراد، درد مچ ناشی از آسیب عصبی، و نه آسیب عضله است. وقتی علت مشکلات مربوط به مچ دست، کمر، پاها یا سایر قسمت های بدن مشخص نیست، یکی از این دو آزمایش می تواند مفید باشد.
این آزمایشات ممکن است برای افرادی که دارای علائم زیر هستتند و علائم آن ها از بین نمی روند، توصیه شود:
- درد یا گرفتگی عضلانی
- سوزن سوزن شدن یا بی حسی
- ضعف عضلانی
آزمایش ها نشان دهنده چه چیزی هستند
هر دو آزمایش می توانند در تشخیص مشکل شما به پزشکان کمک کنند. آنها همچنین می توانند کمک کنند بیماری هایی که به آن ها ابتلا ندارید نیز رد کنید. EMG و NCS در تشخیص موارد زیر مفید هستند:
- بیماری های عصبی عضلانی، مانند دیستروفی عضلانی
- مشکلات عصبی ستون فقرات، مانند فتق دیسک
- مشکلات عصبی نواحی دیگر بدن مانند سندرم تونل کارپ
- مشکلات مربوط به اعصاب محیطی در بازوها یا پاها
- درهم تنیدگی اعصاب
- سندرم گیلن-باره، بیماری که در آن سیستم ایمنی بدن به اعصاب پاها و بازوها حمله می کند
NCS می تواند در مشاهده میزان بهبودی آسیب عصبی به پزشک متخصص مغز و اعصاب کمک کند.
چگونه می توان برای تست ها آماده شد؟
نیازی به انجام اقدام خاصی پیش از هر دو آزمون نیست. توصیه پزشکان بر این است که صبح روز آزمایش:
- حمام کنید یا دوش بگیرید، اما هیچ نوع لوسیون یا مرطوب کننده استعمال نکنید
- حداقل ۲ یا ۳ ساعت قبل از آزمایش از مصرف کافئین و نوشیدنی های شیرین خودداری کنید
- قبل از آزمون سیگار نکشید
همچنین باید پیش از آزمایش با پزشک خود در مورد داروهایی که مصرف می کنید، صحبت کنید. ممکن است داروهای خاصی وجود داشته باشد که باید از مصرف آنها تا پیش از آزمایش قطع کنید.
در صورتی که پیس میکر دارید، باید قبل از تعیین زمان NCS یا EMG به پزشک اطلاع دهید.
در طول تست ها چه اتفاقی روی می دهد؟
EMG و NCS در بیمارستان یا مطب انجام می شود. آنها می توانند به صورت” سرپایی” انجام گیرند، به این معنی که شب بستی نخواهعید شد و همان روز به خانه برمی گردید، یا می توانید آنها را در طول اقامت در بیمارستان انجام دهید.
چندین پزشک ممکن است بر روی مراحل انجام کار نظارت داشته باشند. آن ها شامل متخصصان مغز و اعصاب، که پزشکان در زمینه مغز و سیستم عصبی تخصص دارند، می شوند. کسی که NCS یا EMG را انجام می دهد، ممکن است یک تکنسین بیمارستان باشد.
مطالعه هدایت عصبی: تکنسین پچ های الکترود را روی پوست، و در طول عصبی که ممکن است علائم شما ناشی از آن باشد، قرار می دهد. یک الکترود تحریک کننده، تکانه الکتریکی خفیفی را به عصب می فرستد. الکترودهای دیگر پاسخ عصب را ثبت می کنند.
اگر سیگنال کندتر از حد معمول عصب سالم حرکت کند، به این معنی است که عصب احتمالاً آسیب دیده است. برای آگاهی از اینکه آیا عصب می تواند مجدداً سلامت خود را بازیابد ممکن است آزمایشات بیشتری لازم باشد.
گاهی اوقات اعصاب آسیب دیده در یک حادثه یا جراحی برای بهبودی تنها به زمان نیاز دارند. در موارد دیگر، جراحی می تواند عصب آسیب دیده را ترمیم کند.
در صورتی هر دو روش در یک جلسه انجام شوند، معمولاً NCS پیش از EMG انجام می شود.
الکترومیوگرافی: این روش پیچیده تر از NCS درگیر است. همچنین ممکن است کمی ناراحت کننده باشد.
EMG نیز از الکترودهایی بر روی پوست استفاده می کند. با این حال، در این آزمایش از یک سوزن بسیار نازک استفاده می شود که به پوست نفوذ کرده و به عضلات وارد می شوند.
از شما خواسته می شود عضلات خود را شل، و منقبض (یا خم) کنید. در مورد چگونگی و زمان انقباض عضله مورد مطالعه دستورالعمل هایی به شما ارائه خواهد شد.
اگر EMG نشان دهد عضلات شما به سیگنال های عصبی بخوبی پاسخ داده اند، پزشک ممکن است به دنبال دلایل دیگری برای درد عضلانی یا ضعف شما باشد.
برخی از دلایل رایج عبارتند از:
- عدم آمادگی عضلانی
- عفونت (مانند آنفولانزا)
- مشکلات گردش خون
- بیماری مانند دیابت یا کم خونی
بعد از انجام مطالعات
نه NCS و نه EMG نباید منجر به عارضه ای شوند. ممکن است یک یا دو روز پس از قرار گرفتن سوزن ها در هنگام EMG درد داشته باشید.
متخصص مغز و اعصاب که بر هر یک از این دو روش نظارت دارد، نتایج را بررسی کرده و خلاصه ای برای پزشک شما می نویسد.
اگر مطالعات نشان دهد شما دارای اختلال عصبی عضلانی یا آسیب عصبی هستید، احتمالاً به یک متخصص ارجاع داده می شوید.
وی ممکن است برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیماری شما آزمایشات بیشتری را تجویز کند. سپس یک برنامه درمانی تهیه می شود. این برنامه درمانی ممکن است شامل داروها، اقدامات جراحی یا تغییر سبک زندگی باشد.
هیچ یک از روش های NCS و EMG مشکلات عضلانی و عصبی شما را برطرف نمی کنند، اما در ارائه اطلاعات کلیدی در مورد چگونگی بهبود یافتن شما، به پزشکان کمک می کنند.
