ترس از تاریکی و هر آنچه که باید درباره آن بدانید

ترس از تاریکی یا Nyctophobia یک ترس غیرمنطقی یا شدید از تاریکی است. افراد مبتلا به نیکتوفوبیا اضطراب، تنش و احساس عدم اطمینان در مورد تاریکی را تجربه می کنند.

ترس از تاریکی چیست؟

Nyctophobia شرایطی است که می تواند خواب فرد را مختل کند. این اصطلاح از دو کلمه یونانی گرفته شده است: شب و ترس. دانشمندان دریافته‌اند که تاریکی یک پاسخ حیرت انگیزی را در مغز این افراد ایجاد می‌کند که باعث آزاد شدن مواد شیمیایی می گردد که درک فرد از اضطراب را افزایش می‌دهد.

در حالی که برخی افراد می توانند این اضطراب افزایش یافته را تسکین دهند، برخی دیگر قادر به انجام آن نیستند. در مقابل، این اضطراب در آنها بزرگ شده و سطح شدیدی از ترس را ایجاد می کنند. ترس از تاریکی در کودکان رایج است، اما این ترس معمولاً با افزایش سن کاهش می یابد.

وقتی فردی مبتلا به نیکتوفوبیا است، ترس او از تاریکی می تواند ناتوان کننده شده و ممکن است از بیرون رفتن در شب امتناع کند. این بیماران حتی ممکن است از رفتن به سینما، خانه دیگران یا هر منطقه تجربه کننده اضطراب به دلیل تاریکی، اجتناب کنند.

علائم

تشخیص این وضعیت ممکن است بین یک دلهره خفیف نسبت به تاریکی و یک فوبیای جدی دشوار باشد. برخی از علائم قابل توجه ترس بالینی از تاریکی عبارتند از:

• تجربه واکنش‌های شدید نسبت به تاریکی، مانند حملات هراس یا اضطراب
• ترس طولانی مدت از تاریکی
• اجتناب از درگیر شدن در فعالیت های اجتماعی یا کاری به دلیل این ترس
• اختلال خواب قابل توجه در نتیجه ترس از تاریکی

افرادی که خواب ضعیفی دارند گزارش داده‌اند، اغلب در تاریکی احساس ناراحتی می‌کنند و احتمالاً هنگام خواب در تاریکی دچار وحشت می‌شوند. برخی از افراد مبتلا به نیکتوفوبیا زمانی که بدانند به شب و تاریکی در حال نزدیک شدن هستند، ممکن است اضطراب بیشتری را در هنگام خواب تجربه کنند.

در کودکان، ترس از تاریکی نیز اغلب در کنار  اختلال اضطراب جدایی رخ می دهد. این وضعیت باعث ترس کودک از جدا شدن از والدین یا مراقب می شود.

علل

علاوه بر تغییرات شناخته شده مغز که در غیاب محرک نور رخ می دهد و اضطراب را افزایش می دهد، ترس از تاریکی ممکن است با ترس از خشونت یا قربانی شدن ارتباط داشته باشد. بر اساس یک مقاله‌، افراد اغلب هنگام مواجهه با فضاهای تاریک یا سایه، احساس ترس شدیدتری را گزارش می‌کنند. وقتی فردی به دلیل تاریکی نمی تواند ببیند، معمولاً شروع به تصور یا ترس از تهدیدهایی می کند که در انتظار او است.

کارشناسان معتقدند تاریکی حواس دیگر فرد را نیز افزایش می دهد. هنگامی که فردی نمی تواند منبع صدا یا حرکت را ببیند، با شنیدن یا حس کردن چیزی به احتمال زیاد ترس شدیدی را تجربه می کند.

گاهی اوقات، ممکن است یک فرد نداند که چرا تاریکی به طور قابل توجهی روی آنها تأثیر می گذارد. برای برخی افراد، نیکتوفوبیا یک رفتار آموخته شده یا بدتر است، در حالی که برای برخی دیگر، تا زمانی که به یاد می آورند وجود داشته است.

غلبه بر نیکتوفوبیا

درمان برای کسانی که ناراحتی و اضطراب شدید ناشی از نیکتوفوبیا را تجربه می‌کنند احتمالاً شامل ترکیبی از درمان‌های خانگی و کمک حرفه‌ای است.

برخی از راهکارها برای درمان ترس از تاریکی در خانه عبارتند از:

1. شناسایی یک عبارت مقابله ای برای کاهش اضطراب: “تاریک است، اما من در امان هستم” می تواند یک مثال از این راهکارها باشد. تکرار این عبارت ممکن است باعث شود فرد کمتر احساس اضطراب کند.
2. تمرینات تنفس عمیق برای کند کردن افکار و بهبود خواب: به عنوان مثال می توان به آگاهی از ورود و خروج هوا به بینی و تمرکز بر تنفس آهسته و عمیق اشاره کرد.
3. تمرکز بر تصویر مثبت در تاریکی: یک مثال می تواند یک حیوان خانگی محبوب یا مکانی باشد که فرد دوست دارد از آن بازدید کند. این تصاویر مثبت می تواند به فرد کمک کند تا بر احساسات منفی خود نسبت به تاریکی غلبه کند.
4. تمرین آرام سازی پیشرونده عضلانی: این تکنیک شامل دراز کشیدن یا نشستن و تصور هر قسمت از بدن است که به نوبه خود شروع به شل شدن می کند.

انجام این مراحل می تواند به آموزش بدن برای آرامش و کاهش اضطراب زمانی که فرد مجبور است با تاریکی روبرو شود کمک کند. با این حال، اگر یک فرد مبتلا به نیکتوفوبیا این راهبردها را بی اثر بداند، ممکن است بخواهد به یک متخصص روانپزشک یا روانشناس مراجعه کند.

گزینه های درمانی برای نیکتوفوبیا عبارتند از:

درمان شناختی رفتاری (CBT)

این تکنیک شامل بحث در مورد این اختلال و کمک به فرد در درک چگونگی تأثیر تاریکی بر مغز است. سپس یک متخصص بهداشت روان به فرد کمک می کند تا افکار خاصی را که باعث اضطراب قابل توجهی در رابطه با تاریکی می شود شناسایی کند و توضیح دهد که چگونه می تواند این افکار را با گذشت زمان تنظیم کند.

قرار گرفتن در معرض

برخی از متخصصان سلامت روان، مواجهه درمانی را توصیه می‌کنند، که در آن فرد قرار گرفتن در تاریکی را برای دوره‌هایی افزایش می‌دهد. در حالت ایده‌آل، این مواجهه باعث حساسیت زدایی فرد می‌شود.
هر بار که در تاریکی هستند به تدریج اضطراب کمتری دارند.

داروها

در صورتی که فرد دچار خستگی قابل توجهی در نتیجه نیکتوفوبیا شود پزشکان ممکن است داروهایی را برای درمان موقت اضطراب یا بهبود خواب تجویز کنند. با این حال، این داروها فوبیای زمینه ای یا علت آن را درمان نمی کنند. برای رفع علت، فرد احتمالاً به درمان نیاز دارد.