چه عواملی باعث بروز آپاندیسیت می شود؟

آپاندیسیت چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما در مورد سلامت گذشته شما سؤال می کند و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. او همچنین ممکن است از شما بخواهد آزمایش های زیر را انجام دهید:

• آزمایش خون: برای بررسی علائم عفونت، مانند بالا بودن تعداد گلبول های سفید خون
• آزمایش ادرار: برای بررسی اینکه آیا عفونت ادراری دارید یا خیر

همچنین ممکن است برخی آزمایشات تصویربرداری انجام دهید، از جمله:

• سونوگرافی شکم: به پزشک اجازه می دهد تا اندام های داخلی را در حین کار ببیند و چگونگی جریان خون در رگ های خونی مختلف را بررسی کند
• سی تی اسکن: تصاویر دقیقی از هر قسمت از بدن مانند استخوان ها، ماهیچه ها، چربی ها و اندام ها را نشان می دهد
• MRI: گاهی به جای سی تی اسکن برای تشخیص آپاندیسیت بخصوص در خانم باردار استفاده می شود

آپاندیسیت چگونه درمان می شود؟

آپاندیسیت یک مورد اورژانسی پزشکی است. این احتمال وجود دارد که آپاندیس ترکیده و باعث عفونت جدی و کشنده شود. به همین دلیل، تقریباً در همه شرایط، ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما توصیه می کند که برای برداشتن آپاندیس خود جراحی کنید.

آپاندیس ممکن است در یک روش باز یا با استفاده از لاپاراسکوپی برداشته شود:

• روش جراحی باز (سنتی): به شما بیهوشی داده می شود. یک برش در سمت راست پایین شکم شما ایجاد می شود. جراح آپاندیس را پیدا کرده و بیرون می آورد. اگر آپاندیس ترکیده باشد، ممکن است یک لوله کوچک (شانت) برای تخلیه چرک و سایر مایعات در شکم قرار داده شود. شنت ظرف چند روز، زمانی که جراح شما احساس کند عفونت از بین رفته است، خارج می شود.
• روش لاپاراسکوپی: به شما بیهوشی داده می شود. این جراحی از چندین برش کوچک و یک دوربین لاپاراسکوپ برای مشاهده داخل شکم شما استفاده می کند. ابزارهای جراحی از طریق چند برش کوچک قرار می گیرند. لاپاراسکوپ از طریق یک برش دیگر قرار می گیرد. حتی اگر آپاندیس پاره شده باشد، اغلب می توان لاپاراسکوپی را انجام داد.

اگر آپاندیس شما پاره نشده باشد، بهبودی شما از آپاندکتومی تنها چند روز طول خواهد کشید. اگر آپاندیس شما ترکیده باشد، زمان بهبودی شما طولانی تر خواهد شد و به داروهای آنتی بیوتیکی نیاز خواهید داشت.

شما می توانید بدون آپاندیس زندگی عادی داشته باشید. تغییر در رژیم غذایی یا ورزش معمولاً مورد نیاز نیست.

عوارض آپاندیسیت

مشکل اصلی آپاندیسیت خطر ترکیدن آپاندیس است. اگر آپاندیس به سرعت برداشته نشود، ممکن است این اتفاق بیفتد. ترکیدن آپاندیس می تواند منجر به عفونت در شکم شود که پریتونیت نامیده می شود. پریتونیت می تواند بسیار جدی باشد و در صورت عدم درمان فوری حتی باعث مرگ شود.

آیا می توان از آپاندیسیت پیشگیری کرد؟

تا به امروز هیچ راه شناخته شده ای برای جلوگیری از بروز آپاندیسیت وجود ندارد.

چه زمانی باید با پزشک خود تماس بگیرم؟

اگر هر یک از علائم آپاندیسیت ذکر شده در بالا را دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. یا به اورژانس مراجعه کنید. آپاندیسیت یک اورژانس پزشکی جدی است. باید در اسرع وقت درمان شود.

نکات کلیدی در مورد آپاندیسیت

آپاندیسیت زمانی است که آپاندیس شما زخم، متورم و بیمار می شود.

• یک اورژانس پزشکی است. شما باید فورا به دنبال مراقبت باشید.
• زمانی اتفاق می افتد که داخل آپاندیس شما با چیزی پر شود که باعث تورم آن شود، مانند مخاط، مدفوع یا انگل
• اکثر موارد آپاندیسیت در سنین 10 تا 30 سالگی اتفاق می افتد
• باعث درد در ناحیه شکم می شود، اما هر فردی ممکن است علائم متفاوتی داشته باشد
• ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی به شما توصیه می کند که برای برداشتن آپاندیس خود جراحی کنید
• شما می توانید بدون آپاندیس زندگی عادی داشته باشید

مشکلاتی که باعث بروز آپاندیسیت می شود

مشکلات متعددی وجود دارد که می تواند باعث انسداد مجرای آپاندیس شود ، از جمله:

• آپاندیکولیت یا مدفوع که رسوبات مدفوعی کلسیفیه است که به عنوان “سنگ آپاندیس” نیز شناخته می شود (این مورد در کودکان شایع تر از بزرگسالان است)
• کرم‌ها یا انگل‌های روده، از جمله کرم سوزنی ( Enterobius vermicularis )
• تحریک و زخم در دستگاه گوارش (GI) ناشی از اختلالات طولانی مدت، مانند بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو
• آسیب یا ضربه به شکم
• بزرگ شدن بافت لنفاوی دیواره آپاندیس که معمولاً نتیجه عفونت در دستگاه گوارش است.
• تومورهای خوش خیم یا بدخیم
• اجسام خارجی مختلف مانند سنگ، گلوله، گلوله تفنگ بادی و پین

گاهی اوقات آپاندیسیت به دلیل عفونت ویروسی، باکتریایی یا قارچی است که به آپاندیس سرایت کرده است. علل احتمالی عفونت عبارتند از:

• باکتری E. coli : که در محیط، غذاها و روده حیوانات یافت می شود. بیشتر سویه های E. coli بی ضرر هستند، اما سایرین می توانند باعث بیماری شوند.
• باکتری سودوموناس : که در خاک و آب و مناطق مرطوب مانند سینک و توالت یافت می شود
• باکتریوئیدها : باکتری هایی که قبلاً در دستگاه گوارش انسان زندگی می کنند
• آدنوویروس: یک ویروس بسیار رایج است که از طریق تماس یا از طریق هوا پخش می شود و می تواند علائمی شبیه سرماخوردگی و همچنین مثانه و سایر عفونت ها ایجاد کند.
• سالمونلا: یک باکتری غذایی است که معمولاً باعث ناراحتی دستگاه گوارش (اسهال، تهوع و استفراغ) می شود اما می تواند عوارض جدی داشته باشد.
• باکتری شیگلا : میکروب‌هایی که بسیار مسری هستند و معمولاً منجر به بیماری اسهالی می‌شوند که معمولاً بیش از یک هفته طول نمی‌کشد.
• سرخک : یک ویروس بسیار مسری است که از طریق هوا و تماس پخش می شود. واکسیناسیون بیشتر جمعیت را محافظت می کند، اما شیوع هایی وجود دارد که در آن افراد واکسینه نشده مستعد ابتلا هستند
• عفونت قارچی موکورمایکوزیس: (یک عفونت قارچی نادر اما جدی ناشی از کپک های محیطی و هیستوپلاسموز. اکثر افرادی که در این هاگ ها تنفس می کنند، بیمار نمی شوند یا علائم خفیفی خواهند داشت، اما عفونت می تواند در افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف شدید شود

آپاندیس شما خانه بسیاری از باکتری های مفید است. در واقع، تحقیقات اخیر بر نقش آپاندیس در عملکرد سیستم ایمنی متمرکز شده است. برخی از کارشناسان اکنون فکر می‌کنند که آپاندیس مدت‌هاست که به عنوان یک اندام باقی‌مانده و بدون هدف شناخته می‌شد، هم در تشویق و هم در محافظت از رشد باکتری‌های مفید روده نقش دارد؛ وقتی بیماری‌های خاصی باکتری‌های مفید روده را در دستگاه گوارش از بین می‌برند، آپاندیس به استعمار مجدد کمک می‌کند؛ اما زمانی که اندام عفونی یا مسدود می‌شود، باکتری‌های آپاندیس به سرعت تکثیر می‌شوند و باعث می‌شوند که آپاندیس متورم و با چرک پر شود – مایع غلیظی حاوی باکتری، سلول‌های بافتی، بقایای التهابی و گلبول‌های سفید مرده که با عفونت مبارزه می‌کنند.