تفاوت پروبیوتیک و پری بیوتیک چیست؟

پری‌بیوتیک‌ها مواد غذایی خاصی هستند که توسط میکروب‌های مفید موجود در روده هضم می‌شوند. این مواد غذایی غیر قابل هضم برای بدن انسان هستند ولی به عنوان منبع تغذیه برای میکروب‌های مفید در روده عمل می‌کنند. با ایجاد یک محیط متناسب برای رشد و زنده ماندن میکروب‌های مفید، پری‌بیوتیک‌ها به بهبود سلامت روده و بهبود عملکرد گوارش کمک می‌کنند.

مهمترین و شناخته شده‌ترین نوع پری‌بیوتیک، فیبرها هستند. فیبرها انواعی از کربوهیدرات‌ها هستند که بدن انسان قادر به هضم و جذب آنها نیست. این شامل انواعی از پلی‌ساکاریدها مانند اینولین، فروکتو-اولیگوساکاریدها (FOS)، گالکتو-اولیگوساکاریدها (GOS) و فروکتان است. فیبرها در مواد غذایی مانند غلات، سبزیجات، میوه‌ها، سبزی‌جات و دیگر منابع گیاهی یافت می‌شوند.

پری‌بیوتیک‌ها تأثیرات مختلفی روی سلامت دارند، از جمله:

۱. تغذیه میکروب‌های مفید: پری‌بیوتیک‌ها تغذیه کننده میکروب‌های مفید مانند بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیلوس در روده هستند. این میکروب‌ها می‌توانند پروبیوتیک‌های طبیعی در روده تشکیل دهند و باعث بهبود ترکیب جمعیت میکروبیوم روده شوند.
2. تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیره: پری‌بیوتیک‌ها توسط میکروب‌های معده‌دوست روده هضم می‌شوند و اسیدهای چرب کوتاه زنجیره (SCFA) از جمله استیک اسید، بوتیریک اسید و پروپیونیک اسید را تولید می‌کنند. این اسیدهای چرب می‌توانند به عنوان منبع انرژی برای سلول‌های روده، بهبود جذب مواد مغذی و تقویت سلامت روده عمل کنند.
۳. افزایش حجم مدفوع: پری‌بیوتیک‌ها، به عنوان فیبرها، قابلیت جذب آب را دارند و می‌توانند حجم مدفوع را افزایش دهند. اینافزایش حجم مدفوع می‌تواند به بهبود عملکرد روده و پیشگیری از مشکلات مربوط به یبوست کمک کند.
4. کاهش pH روده: پری‌بیوتیک‌ها می‌توانند با افزایش تولید اسیدهای چرب کوتاه زنجیره، pH روده را کاهش دهند. این می‌تواند به محیط نامساعد برای رشد میکروب‌های بد و پاتوژنیک در روده تبدیل شود.
۵. تقویت سیستم ایمنی: پری‌بیوتیک‌ها می‌توانند با تأثیر بر جمعیت میکروبیوم روده و تولید متابولیت‌های مفید، سیستم ایمنی بدن را تقویت کنند. این ممکن است منجر به کاهش التهاب در بدن و افزایش مقاومت در برابر عفونت‌ها شود.
کلمه “پری‌بیوتیک” به طور گسترده‌تر از این توضیحات استفاده می‌شود و شامل مواد غذایی مختلفی می‌شود که قابلیت تغذیه میکروب‌های مفید را دارند. این شامل فیبرها، فروکتو-اولیگوساکاریدها (FOS)، گالکتو-اولیگوساکاریدها (GOS)، اینولین، لاکتولیگوساکاریدها (LOS) و دیگر مواد غذایی قابل تغذیه برای میکروب‌های مفید می‌شود.

استفاده از پری‌بیوتیک‌ها می‌تواند به عنوان یک روش تکمیلی و مفید برای بهبود سلامت روده و سیستم گوارش مورد استفاده قرار گیرد. با این حال، قبل از استفاده از پری‌بیوتیک‌ها یا هر مکمل دیگری، بهتر است با متخصص تغذیه یا پزشک خود مشورت کنید تا نوع، دوز و مدت زمان مناسب را برای شرایط شما تعیین کنند.

پروبیوتیک و پری بیوتیک چیست؟
پروبیوتیک و پری‌بیوتیک دو مفهوم مرتبط در حوزه تغذیه و سلامت روده هستند.

پروبیوتیک‌ها میکروب‌ها یا میکروارگانیسم‌هایی هستند که وارد روده می‌شوند و به طور مفید در روده زنده می‌مانند. این میکروب‌ها معمولاً از خانواده‌های باکتریایی مانند لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم هستند. هدف اصلی مصرف پروبیوتیک‌ها، افزایش تعداد و تنوع میکروب‌های مفید در روده است. با تعداد بیشتر میکروب‌های مفید در روده، تعادل میکروبیوم روده بهبود می‌یابد و سلامت روده و سیستم ایمنی تقویت می‌شود. پروبیوتیک‌ها می‌توانند به صورت مکمل در قالب کپسول، پودر، نوشیدنی یا مواد غذایی خاص مصرف شوند.

پری‌بیوتیک‌ها به عنوان مواد غذایی خاصی شناخته می‌شوند که توسط میکروب‌های مفید در روده هضم می‌شوند. این مواد غذایی غیرقابل هضم برای بدن انسان هستند ولی به عنوان منبع تغذیه برای میکروب‌های مفید در روده عمل می‌کنند. با ایجاد یک محیط متناسب برای رشد و زنده ماندن میکروب‌های مفید، پری‌بیوتیک‌ها به بهبود سلامت روده و بهبود عملکرد گوارش کمک می‌کنند. مهمترین و شناخته شده‌ترین نوع پری‌بیوتیک، فیبرها هستند که در مواد غذایی گیاهی مانند غلات، سبزیجات، میوه‌ها و سبزی‌جات یافت می‌شوند.

تفاوت پروبیوتیک و پری‌بیوتیک چیست؟
پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها دو اصطلاح مهم در زمینه تغذیه و سلامت گوارش هستند که اغلب با هم اشتباه گرفته می‌شوند. هر دو نقش حیاتی در حفظ و تقویت سلامت دستگاه گوارش دارند، اما عملکرد و منبع آنها متفاوت است. در این مقاله، به بررسی تفاوت‌های پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها پرداخته می‌شود.

۱. پروبیوتیک‌ها
تعریف
پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده (عموماً باکتری‌ها و برخی مخمرها) هستند که مصرف آنها می‌تواند اثرات مفیدی بر سلامت میزبان داشته باشد، به ویژه از طریق بهبود تعادل میکروبیوتای روده.
منابع پروبیوتیک‌ها
پروبیوتیک‌ها در غذاها و مکمل‌های مختلف یافت می‌شوند. برخی از منابع غذایی پروبیوتیک عبارتند از:
ماست
کفیر
کلم ترش (سورکرائوت)
میسو (یک نوع غذای تخمیری ژاپنی)
کومبوچا (چای تخمیری)
فواید پروبیوتیک‌ها
تقویت سیستم ایمنی: پروبیوتیک‌ها می‌توانند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کنند و مقاومت در برابر عفونت‌ها را افزایش دهند.
بهبود سلامت گوارش: مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند به بهبود مشکلات گوارشی مانند اسهال، یبوست و سندرم روده تحریک‌پذیر کمک کند.
تعادل میکروبیوتای روده: پروبیوتیک‌ها به حفظ تعادل میکروبیوتای روده کمک می‌کنند که برای سلامت کلی بدن ضروری است.
۲. پری‌بیوتیک‌ها
تعریف
پری‌بیوتیک‌ها نوعی فیبر غیرقابل‌هضم هستند که به عنوان غذای پروبیوتیک‌ها عمل می‌کنند. آنها از طریق تحریک رشد و فعالیت باکتری‌های مفید در روده بزرگ، به حفظ سلامت گوارش کمک می‌کنند.
منابع پری‌بیوتیک‌ها
پری‌بیوتیک‌ها در بسیاری از مواد غذایی طبیعی یافت می‌شوند، از جمله:
موز
پیاز
سیر
مارچوبه
کنگر فرنگی
سبوس گندم
جو دوسر
فواید پری‌بیوتیک‌ها
تغذیه پروبیوتیک‌ها: پری‌بیوتیک‌ها به عنوان غذای باکتری‌های مفید روده عمل کرده و به رشد و فعالیت آنها کمک می‌کنند.
بهبود گوارش: مصرف پری‌بیوتیک‌ها می‌تواند به بهبود حرکت روده و کاهش مشکلات گوارشی کمک کند.
افزایش جذب مواد مغذی: پری‌بیوتیک‌ها می‌توانند به افزایش جذب مواد مغذی مانند کلسیم و منیزیم کمک کنند.
۳. تفاوت‌های کلیدی بین پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها
ماهیت
پروبیوتیک‌ها: میکروارگانیسم‌های زنده هستند که برای سلامت روده مفیدند.
پری‌بیوتیک‌ها: فیبرهای غیرقابل‌هضمی هستند که به عنوان غذای باکتری‌های مفید روده عمل می‌کنند.
منابع غذایی
پروبیوتیک‌ها: در غذاهای تخمیری و مکمل‌ها یافت می‌شوند.
پری‌بیوتیک‌ها: در بسیاری از میوه‌ها، سبزیجات و غلات یافت می‌شوند.
عملکرد
پروبیوتیک‌ها: به بهبود تعادل میکروبیوتای روده و تقویت سیستم ایمنی کمک می‌کنند.
پری‌بیوتیک‌ها: با تغذیه پروبیوتیک‌ها به بهبود رشد و فعالیت آنها کمک می‌کنند و عملکرد روده را بهبود می‌بخشند.
۴. اهمیت ترکیب پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها
مصرف ترکیبی از پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها، که به عنوان سین‌بیوتیک‌ها شناخته می‌شود، می‌تواند اثرات مفید بیشتری برای سلامت روده و گوارش داشته باشد. این ترکیب می‌تواند به ایجاد یک محیط مناسب برای رشد و فعالیت باکتری‌های مفید کمک کند و به حفظ تعادل میکروبیوتای روده کمک کند.

پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها هر دو نقش مهمی در حفظ و بهبود سلامت گوارش دارند، اما با عملکرد و منابع متفاوتی. پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که تعادل میکروبیوتای روده را بهبود می‌بخشند، در حالی که پری‌بیوتیک‌ها فیبرهای غیرقابل‌هضمی هستند که به عنوان غذای باکتری‌های مفید عمل می‌کنند. ترکیب این دو می‌تواند به دستیابی به سلامتی بهتر و کاهش مشکلات گوارشی کمک کند. بنابراین، مصرف منظم غذاهای غنی از پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها در رژیم غذایی می‌تواند به حفظ سلامت کلی بدن کمک کند.

تفاوت اصلی بین پروبیوتیک و پری‌بیوتیک
تفاوت اصلی بین پروبیوتیک و پری‌بیوتیک در ویژگی و عملکرد آن‌ها است:

۱. تعریف:
– پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها میکروب‌های مفیدی هستند که به صورت زنده وارد روده می‌شوند و سلامت روده و سیستم ایمنی را تقویت می‌کنند.
– پری‌بیوتیک: پری‌بیوتیک‌ها مواد غذایی خاصی هستند که توسط میکروب‌های مفید در روده هضم می‌شوند و به رشد و فعالیت آن‌ها کمک می‌کنند.
۲. ویژگی‌ها:
– پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها معمولاً از گونه‌های خاصی از باکتری‌ها یا قارچ‌ها تشکیل شده‌اند. آن‌ها باید در محیط اسیدی معده و روده زنده بمانند تا بتوانند بهره‌وری خود را در روده نشان دهند.
– پری‌بیوتیک: پری‌بیوتیک‌ها معمولاً فیبرها و کربوهیدرات‌های قابل هضم نشده هستند که در روده بدون هضم شدن توسط انزیم‌های بدن عبور می‌کنند و به میکروب‌های مفید در روده تغذیه می‌کنند.
۳. عملکرد:
– پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها با وارد شدن به روده، تعداد و تنوع میکروب‌های مفید را افزایش می‌دهند. آن‌ها با تعامل با سیستم ایمنی بدن، جذب مواد غذایی و تولید ترکیبات مفید مانند ویتامین‌ها و اسیدهای آمینه، به بهبود سلامت روده و سیستم ایمنی کمک می‌کنند.
– پری‌بیوتیک: پری‌بیوتیک‌ها با فراهم کردن محیطی متناسب برای میکروب‌های مفید، رشد و تکثیر آن‌ها را تشویق می‌کنند. آن‌ها با افزایش تعداد میکروب‌های مفید، تغذیه مناسب برای آن‌ها و تولید فراورده‌های مفید مانند اسیدهای چرب کوتاه زنجیره، به بهبود سلامت روده و فعالیت گوارش کمک می‌کنند.
۴. منبع:
– پروبیوتیک: پروبیوتیک‌ها معمولاً به صورت مکمل‌های غذایی، داروها و محصولات غذایی مثل ماست، کره، نوشیدنی‌های ترش، سمبوسه وغذاهایی که با پروبیوتیک‌ها غنی شده‌اند، در دسترس هستند.
– پری‌بیوتیک: پری‌بیوتیک‌ها در مواد غذایی گیاهی موجودند، از جمله غلات، سبزیجات، میوه‌ها و سبزی‌جات. برخی از منابع معروف پری‌بیوتیک شامل پوره بنیوتین، پشت‌پری‌بیوتین، چوبه خردلی، پودر وانیلین، پودر همیسفرول و پودر اینولین است.
در کل، پروبیوتیک‌ها و پری‌بیوتیک‌ها به صورت ترکیبی می‌توانند برای بهبود سلامت روده و سیستم گوارش مورد استفاده قرار بگیرند. مصرف همزمان پروبیوتیک‌ها با پری‌بیوتیک‌ها می‌تواند تأثیرات مثبت بیشتری در بهبود سلامت روده داشته باشد.